Wersja z 09:24, 16 gru 2007

Biografie

"Czy wiesz kto to jest?" pod ogólną redakcją Stanisława Łozy Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, Warszawa 1938

Sprostowanie w Tomaszowskim Informatorze Tygodniowym

Przypisy do Curriculum vitae

Urodziłem się ...

(1)Nieścisłość w 1931 najpierw Korpus gen. J. Dwernickiego zmuszony do przejścia granicy austriackiej (27 IV), a dopiero miesiąć później (26 V) odbyła się bitwa pod Ostrołęką. Jednak istnieje możliwość, że w obu wypadkach pradziad brał udział, gdzyż bardzo wielu z korpusu Dwernickiego uciekło i wróciło do wojsk powstańczych.

(2)Tutaj pradziadek nie jest dokładny. Jak wynika z książki Suma Tomasz "Słownik biograficzny urzędników pocztowych w Królestwie Polskim 1815-1871" (DiG, Warszawa 2005). "BIERNACKI Władysław - Służbę pocztową rozpoczął od 1.I.1862 jako ważnik urz. pośr. w Sieradzu , gdzie pracował do 15.X.1863. Uwolniony od obowiązków urzędniczych na własne żądanie. Do służby pocztowej powrócił w drugiej połowie 1864 , znajdując zatrudnienie w Pocztamcie Warszawskim jako dietariusz. Mianowany 21.V.1865 pisarzem eksp. w Terespolu , służbę odbywał do końca 1866r." /dietariusz to taki zatrudniany nie na etat (za diety); Pocztamat to taka jednostka organizacyjna poczty; Pracownicy poczty dzielili sie na urzędników ( oficjalistów ), oraz niższych urzedników pocztowych. Ważnik urz. pośr.. to ważnik urzędu pośredniego (pocztowego) - jedno ze stanowisk urzędniczych (wymienione na końcu listy stanowisk urzedniczych)/.

Daty pierwszej pracy prapradziadka Władysława Biernackiego wiele mówią. Trudno uznać, że młody chłopak nie przyłącza się do działających w okolicy oddziałów powstańczych, a nagle po rozbiciu głównych oddziłów Edmunda Taczanowskiego (tuż przed zakończeniem walk partyzanckich w tym terenie - połowa listopada) rzuca pracę i dołącza się do powstańców. Wydaje się, że prawdopodobną hipotezą jest udział w dzialaniach konspiracyjnych w poczcie polskiej. "Pracownicy poczty polskiej pomagali sprawie powstania wysyłając pisma i gazety Rządu Narodowego w specjalnych skrytkach przy ekstrapocztach państwowych lub przez specjalnych posłańców. Do obowiązków poszczególnych stacji należało nie tylko przewożenie przesyłek, ale również zawiadamianie sąsiednich stacji o ruchach wojsk nieprzyjacielskich, o ilości i rodzaju stosowanej przez wojsko broni.

Powstawały konspiracyjne Biura Ekspedycji, w których przygotowywano przesyłki przeznaczone dla oddziałów konspiracyjnych. Pakowano je w specjalny sposób, nieraz przemyślnie maskowano. Oznaczone były zaszyfrowanym adresem znanym tylko kurierom lub kurierkom nazywanym „galopenami” lub „galopenkami”. Właśnie kobiety i dzieci były najlepszymi kurierami, gdyż wzbudzały mniej podejrzeń. Dla utrzymania tajności kontaktów znali się tylko z imienia.

Początkowo Ekspozytura mieściła się w składziku sklepu korzennego Franciszka Rozmanita na Nowym Świecie 55 w Warszawie. (...) Zebraną w Ekspozyturach korespondencję Rządu Narodowego, odpowiednio przygotowaną i zapakowaną przesyłano następnie pocztą państwową w formie listów prywatnych pod nieistniejące adresy (zakodowane i znane odbiorcom) lub jako przesyłki urzędowe, a także nieoficjalnie w różnych skrytkach. Podobnie było z przesyłkami przewożonymi koleją: miały charakter oficjalny albo były ukryte w miejscach trudno dostępnych.

Dyliżansami pocztowymi przewożono większe pakunki, dokładnie zabezpieczoną bieliznę, ubrania i środki opatrunkowe przeznaczone dla powstańców. Wielu pracowników poczty i kolei było wtajemniczonych w konspiracyjny przewóz powstańczej poczty. Urzędnik Pocztamatu Warszawskiego Pawłowski przekazywał wtajemniczonym konduktorom dyliżansów pocztowych pisma, gazety powstańcze i paczki z odzieżą.

W ciekawy sposób przygotowywano skrtyki w wagonach kolejowych – pod obiciem wnętrz przedziałów, wewnątrz latarni lub w odpowiednio przygotowanych buforach (zderzakach wagonów). Pakowano np. korespondencję w płaskie pakiety, owinięte w szary, nie rzucający się w oczy papier i przymocowywano pod stopniami wagonów. Pakiety takie były niewidoczne, nawet gdy rewidujący zaglądali pod wagony" Tomasz Chronowski Poczta Królestwa Polskiego

(2a) być może nazwy miejscowosci się nie zgadzają! Sędziołowice to Sędziejowice i nie pod Łochowem a pod Łaskiem. Wszystko by się zgadzało, bo i Burzenin blisko, a wszystko w okolicy Sieradza. Tylko data bitwy się nie pasuje - sierpień 1863. Więc być może został ranny w innej z bitew w okolicy. W każdym razie wiemy gdzie walczył.

Dość ciekawe jest jeszcze kilka przypadków -

Naczelnik oddziału wojennego w Kaliszu w dniu 3.X 1863 r wydał odezwę w której groził "w wypadku napadu i zabrania poczty, ci z poczmistrzów, w których obrębie zajdzie ten wypadek, pozbawieni zostaną swych miejsc", a w wypadku współudziału grożono sadem wojennym.

Na cmentarzu w Burzyninie znajduje się grobowiec, nea którym są płyty zawierajace dane:

1 Teofila z Stamierowskich Biernacka (26 IV 1798 - 7 IX 1876) (...)

4 Władysław Kobierzycki - uczestnik powstania styczniowego 1863 r. - utrzymywał tajną pocztę powstańczą w rejonie Burzenina

Po odsłużeniu wojska...

(1) Obowiązywała ustawa o powinności wojskowej z 1 (13) stycznia 1874 r.

Pobór przeprowadzano raz w roku w okresie od 15 października do 1 listopada (wg starego stylu) (...) Do przeglądu stawali mężczyźni, którzy do 1 paźdzernika roku poboru ukończyli 21 lat. Początkowo mający wyższe wykształcenie byli powoływani na pół roku, absolwenci gimnazjów na półtora roku, innych szkół średnich na 3...

Inteligencja młodzież polska, by jeszcze krócej służyć w armii rosyjskiej, zgłaszała się nierzadko doń na ochotnika. Wiązało się to z tym, że ochotnicy absolwenci szkół pierwszej kategorii szli do wojsk londowych tylko na rok (...) Nie bez znaczenia był fakt, że ochotnicy mogli wybierać jednostkę wojskową. Polacy chętnie wstępowali m.in. do oddziałów saperskich, gdzie służba była nie tak uciążliwa i jednocześnie bardziej zajmująca niż np. w piechocie.

na podstawie Tadeusz Radziwonowicz Polacy w Armii Rosyjskiej 1874-1914 w "Studia i Materiały do Historii Wojskowości" T. XXX 1988

(2) socjalistyczna Spójnia powstawa w 1899 roku, a więc najprawdopodobniej jest to rok rozpoczęcia studiów dziadka Michała

(3) z prostych obliczeń wynika, że był to najprawdopodobniej 3 Maja 1903 roku

(4) jeżeli powyższe obliczenia są słuszne dziadek Michał zdawał ostatni egzamin w lutym 1905, czyli już po styczniowym wiecu na Uniwerytecie i zawieszeniu zajęć. Nie udało mi się również znaleźć go na liście studentów Wydziału Medycyny Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego zawartego w publikacji Uniwersytet Warszawski 1870-1915. Materiały bibliograficzne. Część trzecia INDEKSY Opracowanie Jadwiga Krajewska Anna Bednarz Wydawnictwa UW Warszawa 2004

Wybuch wojny 1914 ...

(1) Był to najprawdopodobniej zmarły w grudniu 1915 lekarz Sołowiejczyk Jan Góral, Ryszard Kotewicz "Dwa wieki Tomaszowa Mazowieckiego" Tomaszów Mazowiecki 1992 s. 202

Po przebyciu choroby ...