Rawszki: Różnice pomiędzy wersjami
(→informacje podstawowe) |
(→informacje podstawowe) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | == | + | == Opis == |
| − | dwór Rawszki (Rauszki, Rawkie) na Żmudzi. Kiedyś powiat rosieński, a jeszcze wcześniej powiat pojurski | + | dwór Rawszki (Rauszki, Rawkie) na Żmudzi. Kiedyś powiat rosieński, a jeszcze wcześniej powiat pojurski, parafia Żwingowska. Same Żwingi leżą mniej niż 30 km w linii prostej na północny zachód od Taurogów. |
Protoplastą rodu na Żmudzi był niejaki Marcin Jacynicz, który posiadł lennym prawem dobra Lewikcynie we włości Tędziagolskiej położone, od Chodkiewiczów starościców nadane, a przywilejem Króla Zygmunta Augusta w roku 1566 potwierdzone. Dzierżyli te ziemie potomkowie Marcina i sto lat później, w czasach szwedzkiego najazdu, którego wydarzenia na Żmudzi tak barwnie opisał Sienkiewicz. Kolejne sto lat minęło i kolejne ciężkie terminy na Rzeczpospolitej cieniem się już kładły, a przecież w 1776 roku Antoni Jacynicz, syn Jerzego Stanisławowica, a spadkobierca Marcina „nabył dobra Mowdelany, alias Wizbory i Rawszki w Xttwie Żmudzkim w powiecie Pojurskim”. Owe Rawszki, czasem jako Rauszki czy Rawkie wymieniane, w parafii Żwingowskiej się pomieszczały i jako dwór, i jako wieś osobno znaczyły. | Protoplastą rodu na Żmudzi był niejaki Marcin Jacynicz, który posiadł lennym prawem dobra Lewikcynie we włości Tędziagolskiej położone, od Chodkiewiczów starościców nadane, a przywilejem Króla Zygmunta Augusta w roku 1566 potwierdzone. Dzierżyli te ziemie potomkowie Marcina i sto lat później, w czasach szwedzkiego najazdu, którego wydarzenia na Żmudzi tak barwnie opisał Sienkiewicz. Kolejne sto lat minęło i kolejne ciężkie terminy na Rzeczpospolitej cieniem się już kładły, a przecież w 1776 roku Antoni Jacynicz, syn Jerzego Stanisławowica, a spadkobierca Marcina „nabył dobra Mowdelany, alias Wizbory i Rawszki w Xttwie Żmudzkim w powiecie Pojurskim”. Owe Rawszki, czasem jako Rauszki czy Rawkie wymieniane, w parafii Żwingowskiej się pomieszczały i jako dwór, i jako wieś osobno znaczyły. | ||
| − | Tak okolice owe w opisach z roku 1874 widzimy: | + | Tak okolice owe w opisach z roku 1874 widzimy: „Posuwając się od Taurog wyżej korytem Jury o 19 wiorst od tychże przy ujściu Okmiany do Jury leży parafialna mieścina Pogromoncie, po litewsku Pagermants zwana. Niedaleko stąd jest rzeczka Germonta, od której Pogermoncie wzięły nazwę. Germont, jak wiadomo, było to imię litewskie w poganizmie, zatem najpewniej że pierwszy osadnik Germont dał nazwę i rzeczce, i osadzie pogromonckiej. Dziesięć wiorst wyżej Pogromoncia, na zakręcie Jury leży parafialne miasteczko Żwingi. Wyraz litewski Żwingas oznacza zakręt, zatem miasteczko Żwingi wzięło nazwę od zakrętu rzeki Jury. Gdy kalwinizm na Żmujdzi zaczął upadać za Zygmunta III, a biskup żmujdzki książę Melchior Giedrojć powiększał liczbę kościołów katolickich w swej diecezji, Zygmunt III ochoczo wspierał czynność biskupa i ochoczo nadawał fundusze, wówczas około r. 1604 fundowany został staraniem wyż wspomnionego biskupa kościoł w Żwingach i szkołka, które Zygmunt III opatrzył funduszem 1606 r. Parafia liczy dziś ludności katolickiej 4,378 dusz obojej płci. Do niej należą dwie filie, Dytkienie i Żygajcie, pierwsza Billewiczów, druga rządowa. W tej ostatniej stanął niedawno na miejscu zgorzałego od piorunu murowany kościoł, ze składki zebranej przez miejscowego filialistę i parafian. W parafii żwingowskiej leży majętność Pojurze, należąca dziś do Powstańskich. Była to niegdyś majętność należąca do dóbr stołowych w. ks. lit. i stanowiła ciwunstwo czyli powiat pojurski, którego exystencja trwała do ostatnich czasów Rzeczypospolitej. Niewiele w tej włości było osiadłej szlachty, gdy według popisu 1528 r. stawiono tylko 64 koni”. |
==powiązania rodzinne== | ==powiązania rodzinne== | ||
Aktualna wersja na dzień 13:38, 20 lis 2019
Spis treści
Opis
dwór Rawszki (Rauszki, Rawkie) na Żmudzi. Kiedyś powiat rosieński, a jeszcze wcześniej powiat pojurski, parafia Żwingowska. Same Żwingi leżą mniej niż 30 km w linii prostej na północny zachód od Taurogów.
Protoplastą rodu na Żmudzi był niejaki Marcin Jacynicz, który posiadł lennym prawem dobra Lewikcynie we włości Tędziagolskiej położone, od Chodkiewiczów starościców nadane, a przywilejem Króla Zygmunta Augusta w roku 1566 potwierdzone. Dzierżyli te ziemie potomkowie Marcina i sto lat później, w czasach szwedzkiego najazdu, którego wydarzenia na Żmudzi tak barwnie opisał Sienkiewicz. Kolejne sto lat minęło i kolejne ciężkie terminy na Rzeczpospolitej cieniem się już kładły, a przecież w 1776 roku Antoni Jacynicz, syn Jerzego Stanisławowica, a spadkobierca Marcina „nabył dobra Mowdelany, alias Wizbory i Rawszki w Xttwie Żmudzkim w powiecie Pojurskim”. Owe Rawszki, czasem jako Rauszki czy Rawkie wymieniane, w parafii Żwingowskiej się pomieszczały i jako dwór, i jako wieś osobno znaczyły.
Tak okolice owe w opisach z roku 1874 widzimy: „Posuwając się od Taurog wyżej korytem Jury o 19 wiorst od tychże przy ujściu Okmiany do Jury leży parafialna mieścina Pogromoncie, po litewsku Pagermants zwana. Niedaleko stąd jest rzeczka Germonta, od której Pogermoncie wzięły nazwę. Germont, jak wiadomo, było to imię litewskie w poganizmie, zatem najpewniej że pierwszy osadnik Germont dał nazwę i rzeczce, i osadzie pogromonckiej. Dziesięć wiorst wyżej Pogromoncia, na zakręcie Jury leży parafialne miasteczko Żwingi. Wyraz litewski Żwingas oznacza zakręt, zatem miasteczko Żwingi wzięło nazwę od zakrętu rzeki Jury. Gdy kalwinizm na Żmujdzi zaczął upadać za Zygmunta III, a biskup żmujdzki książę Melchior Giedrojć powiększał liczbę kościołów katolickich w swej diecezji, Zygmunt III ochoczo wspierał czynność biskupa i ochoczo nadawał fundusze, wówczas około r. 1604 fundowany został staraniem wyż wspomnionego biskupa kościoł w Żwingach i szkołka, które Zygmunt III opatrzył funduszem 1606 r. Parafia liczy dziś ludności katolickiej 4,378 dusz obojej płci. Do niej należą dwie filie, Dytkienie i Żygajcie, pierwsza Billewiczów, druga rządowa. W tej ostatniej stanął niedawno na miejscu zgorzałego od piorunu murowany kościoł, ze składki zebranej przez miejscowego filialistę i parafian. W parafii żwingowskiej leży majętność Pojurze, należąca dziś do Powstańskich. Była to niegdyś majętność należąca do dóbr stołowych w. ks. lit. i stanowiła ciwunstwo czyli powiat pojurski, którego exystencja trwała do ostatnich czasów Rzeczypospolitej. Niewiele w tej włości było osiadłej szlachty, gdy według popisu 1528 r. stawiono tylko 64 koni”.
powiązania rodzinne
za "Wypis z Ksiąg Szlacheckich"
- ok 1776 roku Antoni Jacynicz syn Jerzego Stanisławowica "nabył dobra Mowdelany, alias Wizbory i Rawszki w Xttwie Żmudzkim w powiecie Pojurskim [1]";
- 1832 "wywodzacy się Józef-Indefons-Damazy, trzyimienny syn Antoniego, posiada dobra Rawszki dusz rewizskich 8"
Za Opisanie historyczno-statystyczne powiatu rosieńskiego (1874)
Za Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich]
Tom IX (1888)
Tom XV cz 2 (1902)
Urodzeni:
1890 Konstanty Jacynicz
1892 Maria Jacynicz
1894 Stefan Jacynicz
ok. 1910 chrzczona Jadwiga Jacynicz
