Piotr Frączak: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | Zob [[Cv Piotr Frączak]] | ||
| + | |||
[[Grafika:Dziadek.Piotr.jpg]] | [[Grafika:Dziadek.Piotr.jpg]] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | [[Piotr Frączak:Zdjęcia orginału|Zdjęcie orginału dokumentu]] | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| Linia 8: | Linia 13: | ||
Świadectwo dojrzałości otrzymałem w 1928 r. Ponieważ do tego samego gimnazjum uczęszczali jeszcze młodsza siostra Józefa i brat Jan, o studiach wyższych nie mogłem nawet marzyć. Zadłużenie gospodarstwa przewyższało już jego wartość. Dowiedziałem się o istnieniu w [[Warszawa|Warszawie]] Szkoły Podchorążych Sanitarnych. Ezgamin wstępny złozyłem z wynikiem pomyślnym i jako wychowanek S.P.S. zostałem zapisany na listę studentów Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Studia ukończyłem w kwietniu 1934 r. uzyskując najlepsze wyniki egzaminów. Po odbyciu stażu szpitalnego i otrzymaniu prawa wykonywania zawodu, otrzymałem przydział do 49 pułku strzelców huculskich, stacjonujacego w Kołomyi. W kwietniu 1935 ożeniłem się z Janiną Biernacką, młodszą moją koleżanką z gimnazjum, córką Michała Biernackiego lekarza zamieszkałego w Tomaszowie-Maz. | Świadectwo dojrzałości otrzymałem w 1928 r. Ponieważ do tego samego gimnazjum uczęszczali jeszcze młodsza siostra Józefa i brat Jan, o studiach wyższych nie mogłem nawet marzyć. Zadłużenie gospodarstwa przewyższało już jego wartość. Dowiedziałem się o istnieniu w [[Warszawa|Warszawie]] Szkoły Podchorążych Sanitarnych. Ezgamin wstępny złozyłem z wynikiem pomyślnym i jako wychowanek S.P.S. zostałem zapisany na listę studentów Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Studia ukończyłem w kwietniu 1934 r. uzyskując najlepsze wyniki egzaminów. Po odbyciu stażu szpitalnego i otrzymaniu prawa wykonywania zawodu, otrzymałem przydział do 49 pułku strzelców huculskich, stacjonujacego w Kołomyi. W kwietniu 1935 ożeniłem się z Janiną Biernacką, młodszą moją koleżanką z gimnazjum, córką Michała Biernackiego lekarza zamieszkałego w Tomaszowie-Maz. | ||
| − | Brałem udział w wojnie z Niemcami w 1939 r. jako lekarz 49 pułku piechoty w składzie | + | Brałem udział w wojnie z Niemcami w 1939 r. jako lekarz [[49 huculski|49 pułku piechoty]] w składzie 11 D.P. na południowym odcinku frontu. W październiku 1939 pracowałem w szpitalu polowym dla polskich żołnierzy rannych i chorych w [[Jarosław|Jarosławiu]]. Komendantem szpitala był ppłk. dr med. Stanisław Konopka, obecnie profesor, kierownik katedry historii medycyny w Warszawie. W listopadzie wyjechałem z Jarosławia do Tomaszowa-Maz., gdzie mieszkali rodzice moje żony i gdzie zostałem zatrudniony w miejskim ośrodku zdrowia i Ubezpieczalni Społecznej. |
Z uwagi na bardzo trudne warunki życia i pracy w mieście, przeniosłem się do wsi rodzinnej Rzeczycy gdzie pracowałem do stycznia 1945 r. W lutym 1945 ponownie wróciłem do [[Tomaszów Mazowiecki|Tomaszowa-Maz.]] Obejmując stanowisko lekarza miejskiego i ordynatora oddziału zakaźnego w miejskim szpitalu. W czasie okupacji poza pracą zawodową brałem udział w działaniach Armii Krajowej pełniąc obowiązki lek. pułku pow.(?) Rawa-Maz. Po wojnie wstąpiłem do Stronnictwa Demokratycznego, w którego szeregach pozostaję do dnia dzisiejszego. | Z uwagi na bardzo trudne warunki życia i pracy w mieście, przeniosłem się do wsi rodzinnej Rzeczycy gdzie pracowałem do stycznia 1945 r. W lutym 1945 ponownie wróciłem do [[Tomaszów Mazowiecki|Tomaszowa-Maz.]] Obejmując stanowisko lekarza miejskiego i ordynatora oddziału zakaźnego w miejskim szpitalu. W czasie okupacji poza pracą zawodową brałem udział w działaniach Armii Krajowej pełniąc obowiązki lek. pułku pow.(?) Rawa-Maz. Po wojnie wstąpiłem do Stronnictwa Demokratycznego, w którego szeregach pozostaję do dnia dzisiejszego. | ||
| − | W lipcu 1945 przeniosłem się do Przedcza powiat Włocławek, skąd styczniu 1946 wyjechałem do Dębna Lubuskiego. Pobyt w Dębnie zaliczam do najpiękniejszego okresu mojego życia. | + | W lipcu 1945 przeniosłem się do Przedcza powiat Włocławek, skąd styczniu 1946 wyjechałem do [[Dębno Lubuskie|Dębna Lubuskiego]]. Pobyt w Dębnie zaliczam do najpiękniejszego okresu mojego życia. |
Odbudowa Ziem Odzyskanych pochłaniała w tamtych dniach naszą nieliczną wówczas kadrę prawie bez reszty. W maju 1950 r. zostałem przeniesiony do [[Szczecin|Szczecina]] na stanowisko dyrektora Centralnej Wojewódzkiej Poradni Ochrony Macieżyństwa i Zdrowia Dziecka. Bardzo duży wachlarz zagadnień wymagał nie tylko dobrej organizacji, ale i wiedzy fachowej, którą należało uzupełnić i pogłębić. W tym celu rozpocząłem pracę w klinice pediatrycznej kierowanej przez prof. dr Chwalibogowskiego. Równocześnier trwały prace nad budową przychodni dziecięcej i szpitala dziecięcego przy ul. Św. Wojciecha. Po otwarciu szpitala, które miało miejsce w lipcu 1953 r. objąłem w nim obowiązki dyrektora. Na stanowisku tym pozostaję do dnia dzisiejszego. | Odbudowa Ziem Odzyskanych pochłaniała w tamtych dniach naszą nieliczną wówczas kadrę prawie bez reszty. W maju 1950 r. zostałem przeniesiony do [[Szczecin|Szczecina]] na stanowisko dyrektora Centralnej Wojewódzkiej Poradni Ochrony Macieżyństwa i Zdrowia Dziecka. Bardzo duży wachlarz zagadnień wymagał nie tylko dobrej organizacji, ale i wiedzy fachowej, którą należało uzupełnić i pogłębić. W tym celu rozpocząłem pracę w klinice pediatrycznej kierowanej przez prof. dr Chwalibogowskiego. Równocześnier trwały prace nad budową przychodni dziecięcej i szpitala dziecięcego przy ul. Św. Wojciecha. Po otwarciu szpitala, które miało miejsce w lipcu 1953 r. objąłem w nim obowiązki dyrektora. Na stanowisku tym pozostaję do dnia dzisiejszego. | ||
W czasie od 1 września 1971 do 31 sierpnia 1972 pełniłem obowiązki lekarza okrętowego na statkach „Ziemia Szczecińska” i „Tobruk” w rejsach do Japonii dwa razy, na Morze Śródziemne dwa razy i jeden raz do Narwiku. | W czasie od 1 września 1971 do 31 sierpnia 1972 pełniłem obowiązki lekarza okrętowego na statkach „Ziemia Szczecińska” i „Tobruk” w rejsach do Japonii dwa razy, na Morze Śródziemne dwa razy i jeden raz do Narwiku. | ||
| Linia 19: | Linia 24: | ||
Fraczak | Fraczak | ||
| − | == | + | == Uzupełnienia == |
| − | [[ | + | [[Piotr Frączak:list do Włodzimierza Bielińskiego|list dotyczący m.in. września 1939]] |
| − | + | ||
| − | + | ||
Aktualna wersja na dzień 07:18, 18 maj 2019
Zob Cv Piotr Frączak
Życiorys
Urodziłem się 29 lipca 1909 r. we wsi Rzeczyca w pow. Rawa-Maz., w rodzinie Antoniego Frączaka i Marii z domu Kępa. Ojciec mój jest rolnikiem posiadającym gospodarstwo rolne o powierzchni 7 ha. Jestem najstarszy z pięciorga rodzeństwa. Po ukończeniu 5 oddziałów szkoły powszechnej, rodzice zapisali mnie do Gimnazjum humanistycznego w Tomaszowie-Maz., odległym od wsi rodzinnej o 25 km. Możność uczęszczania do szkoły średniej zawdzięczam bezprzykładnemu wysiłkowi rodziców, a szczególnie matki.
Świadectwo dojrzałości otrzymałem w 1928 r. Ponieważ do tego samego gimnazjum uczęszczali jeszcze młodsza siostra Józefa i brat Jan, o studiach wyższych nie mogłem nawet marzyć. Zadłużenie gospodarstwa przewyższało już jego wartość. Dowiedziałem się o istnieniu w Warszawie Szkoły Podchorążych Sanitarnych. Ezgamin wstępny złozyłem z wynikiem pomyślnym i jako wychowanek S.P.S. zostałem zapisany na listę studentów Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Studia ukończyłem w kwietniu 1934 r. uzyskując najlepsze wyniki egzaminów. Po odbyciu stażu szpitalnego i otrzymaniu prawa wykonywania zawodu, otrzymałem przydział do 49 pułku strzelców huculskich, stacjonujacego w Kołomyi. W kwietniu 1935 ożeniłem się z Janiną Biernacką, młodszą moją koleżanką z gimnazjum, córką Michała Biernackiego lekarza zamieszkałego w Tomaszowie-Maz.
Brałem udział w wojnie z Niemcami w 1939 r. jako lekarz 49 pułku piechoty w składzie 11 D.P. na południowym odcinku frontu. W październiku 1939 pracowałem w szpitalu polowym dla polskich żołnierzy rannych i chorych w Jarosławiu. Komendantem szpitala był ppłk. dr med. Stanisław Konopka, obecnie profesor, kierownik katedry historii medycyny w Warszawie. W listopadzie wyjechałem z Jarosławia do Tomaszowa-Maz., gdzie mieszkali rodzice moje żony i gdzie zostałem zatrudniony w miejskim ośrodku zdrowia i Ubezpieczalni Społecznej. Z uwagi na bardzo trudne warunki życia i pracy w mieście, przeniosłem się do wsi rodzinnej Rzeczycy gdzie pracowałem do stycznia 1945 r. W lutym 1945 ponownie wróciłem do Tomaszowa-Maz. Obejmując stanowisko lekarza miejskiego i ordynatora oddziału zakaźnego w miejskim szpitalu. W czasie okupacji poza pracą zawodową brałem udział w działaniach Armii Krajowej pełniąc obowiązki lek. pułku pow.(?) Rawa-Maz. Po wojnie wstąpiłem do Stronnictwa Demokratycznego, w którego szeregach pozostaję do dnia dzisiejszego.
W lipcu 1945 przeniosłem się do Przedcza powiat Włocławek, skąd styczniu 1946 wyjechałem do Dębna Lubuskiego. Pobyt w Dębnie zaliczam do najpiękniejszego okresu mojego życia. Odbudowa Ziem Odzyskanych pochłaniała w tamtych dniach naszą nieliczną wówczas kadrę prawie bez reszty. W maju 1950 r. zostałem przeniesiony do Szczecina na stanowisko dyrektora Centralnej Wojewódzkiej Poradni Ochrony Macieżyństwa i Zdrowia Dziecka. Bardzo duży wachlarz zagadnień wymagał nie tylko dobrej organizacji, ale i wiedzy fachowej, którą należało uzupełnić i pogłębić. W tym celu rozpocząłem pracę w klinice pediatrycznej kierowanej przez prof. dr Chwalibogowskiego. Równocześnier trwały prace nad budową przychodni dziecięcej i szpitala dziecięcego przy ul. Św. Wojciecha. Po otwarciu szpitala, które miało miejsce w lipcu 1953 r. objąłem w nim obowiązki dyrektora. Na stanowisku tym pozostaję do dnia dzisiejszego. W czasie od 1 września 1971 do 31 sierpnia 1972 pełniłem obowiązki lekarza okrętowego na statkach „Ziemia Szczecińska” i „Tobruk” w rejsach do Japonii dwa razy, na Morze Śródziemne dwa razy i jeden raz do Narwiku.
W czasie pracy otrzymałem szereg odznaczeń w następujacej kolejności: Srebną Odznakę Gryfa Pomorskiego, Srebrny Krzyż Zasługi, Odznakę „Za wzorową pracę w słuzbie zdrowia”, Złoty Krzyż Zasługi, Medal X lecia, złota odznakę Gryfa Pomorskiego, Odznakę przodownika pracy i Krzyz Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Fraczak
